SARILMAK

Sana sarılamamak ne büyük yük.

Yamacımda duruyorken

Konuşuyor, gülüyor, hüzünleniyorken...

Senden ötede,

Sana sarılamamak en büyük  şu savaş verdiğim

 Fikrimin içine yerleşik düzen kuran sen, sana mevsimlerce uzakta ben

Tüm dünyaya kafa tutmuş, fakat yanında çığlığı dahi duyulmayan zavallılığım,

Sensizliğin çukurunda,

Her gün ne de çekilmez.

Sen ve ben hep ayrık kümelerin garip insanları,

Ortak kümelere adları yazılmayanlar.

 Keşkelerde usul bir kayboluş şimdi sana sarılamamak.

Çektikçe katlanan yüzyıllık işkence misali.

Ne zaman sana uzansam;

Ellerim kırılır, ayaklarım tutmaz olur,

Görünmez bir ele esir düşerim.

Ve günün sonunda hikayem mutsuz sonsuzlara yazılır

Biçare hayallerde sensizliğimi avuturum sessizce

Aslında bilmezler ben sana sarılsam

İttifak devletleri yeniden ittifaka tutuşur,

Ortadoğu ya barış gelir

Yahut hayat bayram olur

Sana sarılsam

Kominizm yeniden sahneye çıkar

Sen her zaman benden fazlayken

Bir kereliğine eşit oluveririz.

Sana sarılsam, 

Çiçek açmaz kaldırımlarda filizlenir begonyalar 

İklimler değişir

Göçmen Leylekler şaşakalır.

Sarılmak kanunlara nedensizce girer.

Tüm zaman dilimlerinde eksik olan bense

Belki bu sefer sana tamamlanırım.

Sana sarılsam,

Tüm çocuklara bedava olur çikolatalar

Sana sarılsam,

Tüm çocuklar da annelerine sarılabilir.

Peki şimdi sana sarılsam,

Sokaklara çıkıp, kendi direnişimizi başlatır mıyız?